در زیرزمین موزه هنرهای معاصر تهران هنوز مجموعه‌ای از تصاویر و عکس‌هایی از زمان سلطنت پهلوی موجود است که از دید عمومی پنهان مانده و توسط مقامات جمهوری اسلامی مهر و موم شده است. این تصاویر صحنه‌هایی را نمایش می‌دهد که در آن‌ها مردان درحال رقص با موسیقی شاد، زنان با لباس‌های شب زیبا نشسته در سالن سخنرانی دانشگاه‌ها، زوج‌های جوان شیک‌پوش با بهره‌مندی از همه آنچه مظهر یک زندگی آرام و مرفه است، دیده می‌شود. این عکس‌ها به راحتی می تواند نشاندهنده زندگی در یک کشور غربی باشد اما در حقیقت نمایشی از زندگانی مردم ایران در دهه آخر حکومت شاهنشاهی پهلوی است که بعدها در سال 1979 بوسیله انقلاب اسلامی سرنگون شد.
در سال 2015 وزیر امورخارجه آلمان «والتر اشتاین‌مایر» در سفری که به ایران داشت، با مقامات جمهوری اسلامی توافق کرد تا اجازه دهند این کلکسیون ارزشمند تصویری برای نمایش در کنار دیگر آثار هنرمندان ایرانی در موزه Gemäldegalerie برلین در معرض دید همگانی قرار گیرد؛ این نمایشگاه راهی برای آشتی ایران و غرب در نظر گرفته شده بود تا با ایجاد گفتگو و تفاهم، نزدیکی ایجاد شود اما نزدیک به دو سال است که مقامات جمهوری اسلامی علیرغم قول مساعدی که در این‌باره داده بودند، از صدور مجوز خروج این آثار و فرستادن آن‌ها به آلمان سر باز می‌زنند و همچنان این آرشیو ارزشمند در انبار موزه هنرهای معاصر تهران از دید عموم پنهان مانده است.
عکس‌های این کلکسیون توسط خانم «ژیلا دژم» هنرمند عکاس ایرانی گرفته شده که بخشی از گالری تصویری تهیه شده بوسیله ملکه سابق ایران، «شهبانو فرح پهلوی» است که شامل آثار زیادی از هنرمندان دیگر ایرانی در آن زمان است؛ این همه فقط بخشی از چشم‌انداز شهبانوی ایران درباره ارایه تصویری از وطنش به‌عنوان یک کشور مدرن و مترقی به جهانیان، ایجاد یک مرکز فرهنگی جهان‌وطنی و قطبی برای ارایه هنرهای معاصر ایرانی به مردم دنیا بوده است. گردآوری این مجموعه‌های هنری توسط شهبانو فرح پهلوی در نهایت منجر به افتتاح موزه هنرهای معاصر تهران شد.
در مصاحبه‌ای اختصاصی با مجله هفتگی اشپیگل، ملکه سابق ایران با ابراز ناامیدی از صدور مجوز فرستادن آرشیو تصویری اشاره شده به آلمان برای نمایش عمومی توسط حکومت جمهوری اسلامی، اطمینان داد که در صورت راه‌اندازی این نمایشگاه، او به یقین در این مراسم فرهنگی شرکت خواهد کرد. شهبانوی ایران افزود که این واقعه فرهنگی-هنری پنجره‌ای از وضعیت زندگی مردم ایران در زمان سلطنت پهلوی را به روی جهانیان باز خواهد کرد و تفاوت‌های بارز آن را با زندگانی فعلی ایرانیان تحت حکومت رژیم جمهوری اسلامی را نمایش خواهد داد. شهبانو فرح پهلوی به اشپیگل گفت، او بر این باور است که آیت‌الله‌ها نگران این هستند که با اجازه دادن برای نمایش این تصاویر مربوط به دوران شاه، جوانان ببینند و بفهمند که چه تفاوت‌های فاحشی بین زندگی مردم ایران پیش و پس از وقوع انقلاب اسلامی وجود داشته است.
ملکه سابق ایران می‌گوید: «بسیاری از ملت ایران هنوز درباره شوهر من (شاهنشاه محمدرضا پهلوی) حرف می‌زنند. این به من انرژی و امید می‌دهد که مردم در کوچه و خیابان‌های ایران به یاد زمان حکومت شاهنشاهی هستنند. خیلی از جوانان بویژه آنان که پس از انقلاب به دنیا آمده‌اند از طریق شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای و اینترنت با حال و هوای دوران پهلوی در ایران آشنا شده‌اند و در این‌باره آموخته‌اند؛ آن‌ها می‌دانند که چه اتفاقاتی در کشورشان افتاده تا به شکل امروزی درآمده و پدر و مادرهای‌شان را مسئول وضعیت بوجود آمده فعلی می‌دانند و آنان را به همین خاطر سرزنش می‌کنند.»
شهبانو فرح پهلوی در بخش دیگری از مصاحبه با اشپیگل درباره جاه‌طلبی‌ها و آرزوهای بلندپروازانه شاهنشاه آریامهر برای ایران و تلاش پهلوی برای پیشرفت، آبادانی، ترقی و مدرنیزه کردن کشور که شاهنشاه فقید آن را «انقلاب سفید» نامید، سخن گفت؛ انقلاب سفید شاه شامل پروژه‌های پیشرویی بود که باعث پیشرفت ایران می‌شد مانند اصلاحات مالکیت زمین، گسترش حقوق زنان (از جمله اعطای حق رای)، بهبود آموزش و پرورش، همگانی کردن درمان و بهداشت، ملی کردن جنگل‌ها و منابع آب و ...؛ شاه و همسرش خواستار «پیشرفت ایران‌زمین» بودند.
ملکه سابق ایران از تاریخ غنی کشورش پیش از اسلام گفت و برای مثال به «منشور آزادی کوروش بزرگ» اشاره کرد که برای نخستین بار در تاریخ بشریت حق برابری و عدالت برای همه افراد به رسمیت شناخته شده و مبنایی برای الگوبرداری اعلامیه حقوق بشر سازمان ملل متحد بوده است. شهبانو تاکید می‌کند: «ایران یک کشور محافظه‌کار نیست.»
شهبانو فرح پهلوی با وجود دفاع از شاه و نحوه رهبری او بر مردم ایران، به برخی اشتباهات‌شان اعتراف می‌کند که باعث وقوع انقلاب 1979 شد. ملکه سابق ایران معتقد است که شاه نمی‌خواست در برابر قیام مخالفانش به زور و سرکوب خشونت‌آمیز متوصل شود و نگهداری از تاج و تخت سلطنت را بوسیله خونریزی نمی‌پسندید. شهبانو می‌گوید، شکنجه و اعدام مخالفان یا بدون اطلاع شاه بوده و یا آن‌ها را تایید و پشتیبانی نمی‌کرده است. به همین ترتیب نیز اصلاحات دموکراتیک و فرهنگی که شاهنشاه ایران اعمال و دنبال می‌کرد نیز پروسه‌ای بلند مدت و آهسته بود که به مذاق عناصر محافظه‌کار جامعه ایران بویژه روحانیت خوش نمی‌آمد و آنان را خشمگین می کرد.
شهبانو فرح پهلوی علیرغم سال‌های سختی که در تبعید اجباری و دور از وطن گذرانده و دو تن از فرزندانش، شاهزاده لیلا و شاهزاده علی‌رضا را در همین مدت از دست داده، نسبت به آینده کشورش، ایران، خوش‌بین است و می‌گوید: «در تاریخ طولانی کشور ما، بارها شاهد حمله مهاجمانی از دیار دیگر به وطن‌مان بودیم ولی کماکان هویت ایرانی خود را حفظ کرده‌ایم. ما مردم شجاعی داریم بویژه زنان ایرانی که از مردان شجاع‌ترند.»
گزارش از وبگاه مرکز سلطنتی بریتانیا