داستان از اين قرار بود كه سه برادر بنامهای «موو» ، «كرلى» و «لرى» در هر اپیزود وارد يك ماجرا شده و با حركات و گفتار ساده و ابلهانه خود براى پانزده دقيقه باعث خنده و شادى تماشاگران مى شدند و اين شو براى سالها در تلويزيون ادامه داشت و حتى در ايران هم با نام «سه کله پوک» نمايش داده مى شد و همچنين فيلمهاى دو ساعته هم از شيرين كاري هاى آنان ساخته شد و هنوز هم بعد از هفتاد سال اگر در يكشنبه صبح در كنار خانواده و نوه ها يكى از شاهكارهاى آنان را تماشا كنيد، باعث نشاط و شادى و خنده بينندگان خواهد شد . 

 بگذريم، در يكى از اين شوها، موو و كرلى و لرى در يك قايق كوچك مشغول ماهيگيرى بودند و به دليل معيوب بودن قايق آب به داخل آن نفوذ كرد . در اين حال كرلى (بمعناى مو فرفرى كه ازقضا كاملاً سر طاسى داشت)، دريل و مته بسيار بزرگى پيدا كرد و مشغول سوراخ كردن كف قايق شد. موو، برادر به ظاهر انديشمند از او پرسيد كه چه می كنى و كرلى در جواب آن جمله معروف خود را گفت كه دارم يك سوراخ درست می كنم كه آب از آن خارج شود (I am making a water…let,er…out,er)

 

داستان رفتار و تصميمات دولت جديد آمريكا دقيقاً مثل همان عمل و گفته معروف كرلى مى ماند. آقاى ترامپ در سال گذشته و با شروع مبارزات انتخاباتى برنامه مشخص اقتصادى خود را بيان نكرد، بلكه همواره از دولت گذشته و برنامه هاى آن كه بزرگترين رشد اقتصادى را براى ملت امريكا رقم زد به سخيف ترين نحوى انتقاد مى كرد و آنرا به باد استهزاء مى گرفت اما تلويحاً اشاره مى كرد كه تعرفه هاى سنگينى بر عليه كشورهاى ديگر وضع خواهد كرد، ولى هرگز توضيح نمی داد كه اين تعرفه ها چگونه مى خواهد اقتصاد پويا و رو به رشد آمريكا را بهبود ببخشد تا اينكه ژانويه فرا رسيد و ايشان به اتفاق دوستان و همفكرانش به كاخ سفيد راه يافتند و به تدريج دست گل هاى خود را به آب دادند. در زمينه اقتصاد ثروتمندترين فرد دنيا را مسئول يك وزارتخانه من درآوردى كرد تا بودجه كشور آمريكا را تنظيم و از ريخت و پاشو و حيف و ميل جلوگيرى كند. جناب ايلان ماسك نيز چاقو را تيز كرد و به جان تمامى وزارتخانه ها افتاد و بعد از اخراج دهها هزار نفر از مشاغل كليدى، آنچنان پوستى از همه كند كه حتى دانشگاه هاى معروف و طراز اول آمريكا هم از اين فاجعه در امان نماند و بودجه كمكى بسيارى از آنها از جمله دانشگاه هاروارد قطع شد. اما عجبا كه آمار نشان مي دهد در سه ماه اول زمامداری  آقاى ترامپ، نه تنها دولت از اينكار پس اندازى نكرده بلكه ١٥٠ ميليارد دلار هم بيشتر از سال گذشته هزينه كرده است .

 

 تعرفه هاى وضع شده بر عليه كشورهاى ديگر هم مثل تف سربالا به سوى خود آمريكا بازگشت و با شروع آنها كشورهاى ديگر هم مقابله به مثل كردند و نتيجه آن ريزش اقتصاد شكوفاى آمريكا و ضرر و زيان ده تريليون دلارى به سرمايه داران آمريكا بود. آقاى ترامپ دقيقاً مثل احمدى نژاد وعده مي داد كه همه رهبران جهان سبدها و زنبيل هاى خود را پشت در اتاق گذاشته و نوبت گرفته اند تا با استغاثه از ايشان طلب بخشش كنند، اما حقيقت آن بود كه تمام كشورها حتى دوستان نزديك آمريكا يعنى كانادا، ژاپن، كره جنوبى و مكزيكو جداگانه با چين وارد مذاكره شده و قرارداد اقتصادى امضاء كردند و كشورهاى اروپایی نيز متحداً روبروى آمريكا ايستادند و نتيجه آن بايكوت هرچه بيشتر آقاى ترامپ و سياست هاى غلطى بود كه ايشان بعنوان مغز متفكر اقتصادى ارائه داد و دو هفته بعد با ديدن افتضاحى كه ببار آورده تعرفه ها را كنار گذارد و فقط قسمتى از آنها را برعليه چين اعمال مى كند كه با جواب دندان شكنى روبرو شد. 

 

اين «شاهكار» آقاى ترامپ مرا به ياد همان حقه كرلى انداخت كه براى خروج آب از  درون قايق كف آنرا با دريل سوراخ مى كرد . خداوند عاقبت ملت آمريكا و جهان را در چهار سال آينده با اينگونه تصميمات ختم بخير بكند!

 

نویسنده: بهداد جاودان- آتلانتا