پخش این برنامه همزمان با خبر حمله پهبادی و موشکی رژیم جمهوری اسلامی به خاک اسرائیل بود. 

 

میخل اوهانا و آویشگ ایسرائل، دو دختر جوان یهودی پس از جان به در بردن از حمله هفتم اکتبر در جلسات روان درمانی با یکدیگر آشنا شدند. آنها به همراه دوستانشان در فستیوال موسیقی نوا شرکت کرده بودند. 

 

هر ساله صدها جوان 18 سال به بالا با هر نوع مذهب، نژاد و عقیده ای در فستیوال موسیقی نوا که به «جشنواره صلح» مشهور است، شرکت می کنند و لحظات شادی را در کنار یکدیگر جشن می گیرند و می رقصند. میخل اوهانا و آویشگ ایسرائل نیز دو جوانی که در این جشنواره شرکت کرده بودند، ناگهان با شنیدن صدای آژیر خطر و دیدن موشک های فراوانی که بر فراز سرشان در پرواز بود، جشن را ترک کرده و در خودروی خود پناه می گیرند. 

مدت کوتاهی پس از آن، صدای تیراندازی و شلیک گلوله، به این فکر می افتند که از محل برگزاری فستیوال دور شوند. در حالی که  به همراه چندتن از دوستان خود با اتومبیل در حال فرار بودند، عده بسیاری در اطراف آنها پیاده و با دویدن سعی می کردند که  فرار کنند، اما پس از چند دقیقۀ کوتاه، همگی تحت تعقیب تروریست ها و شلیک آنها قرارمی گیرند.  میخل و آویشگ شاهد تیر خوردن و به خون غلتیدن جوانانی بودند که سعی داشتند بگریزند.  از سوی دیگر، افرادی را می دیدند که تکبیر زنان و الله واکبر گویان با خمپاره و آر پی جی، مسلسل و نارنجک جوانان شرکت کننده در این جشن را به قتل می رساندند. آنها این مسیر را همچنان که پر از جوانان کشته شده بی دفاع بود، به سرعت طی کردند. در این میان برخی از جوانان به امید آنکه تروریست ها فقط به دنبال کشتار یهودیان هستند، به زبان عربی فریاد می زدند که عرب و مسلمان هستند و از تروریست های حماس می خواستند که به آنها شلیک نکنند.  اما تروریست ها به قصد قتل عام، همه را به رگبار می بستند.  

میخل و همراهانش از دور یک تانک اسرائیلی می بینند و به امید نجات، از اتومبیل خارج شده و با تمام قدرت به سمت تانک می دوند، اما هنگامی که به تانک میرسند، در داخل تانک سربازی را می یابند که سوزانده شده بوده و سپس متوجه سرباز دیگری می شوند که به اسارت گرفته شده و در بند تروریست ها است. همان لحظه تیراندازی شروع می شود، میخل از ناحیه شکم و پا تیر می خورد، خود را به زیر تانک میرساند و در آنجا پنهان می شود، عده دیگری از جوانان که آنها هم به امید یافتن پناهگاه به سمت تانک رفته بودند در زیر تانک پنهان می شوند. هم زمان جنگ تن به تن و تیراندازی بین سربازان اسرائیلی و تروریست ها آغاز می شود.  این تیراندازی هفت ساعت بطول می انجامد و خوشبختانه میخل با دو گلوله در بدن پس از هفت ساعت از این معرکه جان سالم بدر برده و به بیمارستان منتقل می شود.  

در سوی دیگر آویشگ و همراهانش خود را به ایستگاه پلیس اسرائیل می رسانند، اما به محض آنکه از خودرو خارج می شوند تا به سمت ایستگاه بروند و در آنجا پناه بگیرند، تروریست ها تمامی سربازان و افسران ایستگاه را به رگبار می بندند. آویشگ به اتومبیل برمی گردد و دوباره با دوستانش پا به فرار می گذارند.  هنگامی که لحظه ای به عقب نگاه می کند، متوجه می شود که هفت خودرو و موتورسوار آنها را دنبال می کنند و به آنها نزدیکتر می شوند.  آویشگ گلوبندی را که هدیه پدرش بوده و برایش ارزش و معنایی روحانی دارد در دست می گیرد و شروع به دعا می کند، .... شمع ایسرائل ...... آویشگ می گوید که نمی دانم چرا، اما این بار که به عقب نگاه کردم، هیچکدام از خودروها ما را دنبال نمی کردند. 

این دو دختر جوان، در حالی که دوستان بسیار نزدیک خود را در آن روز از دست داده اند و چندتن از دوستانشان هنوز در غزه در اسارت حماس می باشند، امیدوارند که با آموزش دوستی و عشق به همنوع، دوری از تنفر و تمایل به همزیستی به کودکان و نوجوانان غزه بتوانند همانگونه که هم اکنون بسیاری از اعراب، مسلمانان، یهودیان، مسیحیان و بهاییان در کنار هم در خاک اسرائیل، به مدرسه و دانشگاه می روند، در کنار هم زندگی می کنند و از تمامی مزایای دولتی ، درمانی و شغلی بطور مساوی برخوردارند، آنها هم در صلح کامل زندگی کنند.  

یهودیان، درحالی که در سوگ تمامی افرادی که در حملات تروریستی حماس به قتل رسیده اند، و یا فلسطینیانی که، در دفاع اسرائیل از مردم و سرزمینش و بدنبال آزادی گروگان هایش کشته شده اند، به سوگ نشسته اند، امیدوارند تنها بخاطر باریکه کوچکی که در عرض ده ساعت می توان از شمال تا جنوب آن را با اتومبیل درنوردید و تنها سرزمینی است که از 5000 سال پیش یهودیان در آن زندگی می کرده اند، خون هیچ اسرائیلی و یا فلسطینی ریخته نشود.  

باشد که همگان در این زمین خاکی و در این دنیای فانی با هم در صلح و آرامش زندگی کنیم.