با آغاز شمارش معکوس یک‌ساله تا جام جهانی 2026، موجی از نگرانی‌ها در میان هواداران فوتبال، سیاست‌مداران و مقامات بین‌المللی در مورد آمادگی ایالات متحده برای میزبانی این رویداد عظیم ورزشی به‌وجود آمده است. در حالی‌که قرار است این دوره از مسابقات با حضور 48 تیم ملی و برگزاری 104 بازی در 16 شهر در ایالات متحده، کانادا و مکزیک برگزار شود، گزارش‌ها از چالش‌های متعدد امنیتی، مهاجرتی و ساختاری در میزبان اصلی یعنی آمریکا حکایت دارد.
در تازه‌ترین تحول، دولت ترامپ ممنوعیت سفر برای شهروندان 12 کشور، از جمله ایران – که پیش از این صعود خود به مسابقات را قطعی کرده – را اعلام کرده است. همچنین محدودیت‌هایی برای صدور ویزای توریستی در هفت کشور دیگر اعمال شده که بر اساس برآوردها، نزدیک به نیمی از هوادارانی که قصد سفر به آمریکا دارند را شامل می‌شود. از سوی دیگر، وزارت خارجه آمریکا برنامه‌هایی برای بستن 10 سفارت‌خانه و 17 کنسول‌گری و کاهش بیش از 3400 نیروی کاری خود اعلام کرده، در حالی‌که زمان انتظار برای وقت مصاحبه ویزا در برخی کشورها بیش از یک سال گزارش شده است.
افزون بر مسائل مهاجرتی، فضای داخلی آمریکا نیز متشنج است. در جنوب کالیفرنیا، محل برگزاری نخستین بازی تیم ملی آمریکا در ورزشگاه SoFi، در هفته‌های گذشته اعتراضات گسترده‌ای در واکنش به یورش‌های مهاجرتی شکل گرفته که به مسدود شدن بزرگراه‌ها، آتش‌سوزی خودروها و استقرار گارد ملی انجامیده است. لری فریدمن، نایب‌رئیس کمیته میزبانی لس‌آنجلس، در این‌باره گفته است: «همه می‌دانیم چنین رویدادی به مجموعه‌ای پیچیده از هماهنگی‌ها نیاز دارد، اما هنوز آمادگی صد درصدی نداریم. از ابتدا هم می‌دانستیم تا آخرین لحظه باید بجنگیم.»
با این‌که فیفا انتظار دارد این رویداد بیش از 6 میلیارد بیننده جهانی و بیش از 6 میلیون تماشاگر حضوری داشته باشد و تأثیر اقتصادی آن بر سه کشور میزبان بیش از 40 میلیارد دلار باشد، بسیاری از شهرهای میزبان با فشار مالی و اجرایی مواجه شده‌اند. برخی، نظیر شیکاگو، به‌طور کامل از میزبانی انصراف داده‌اند. لس‌آنجلس نیز تا زمانی که یک کنسرسیوم خصوصی مسئولیت مالیات‌ها و ریسک‌ها را نپذیرفت، در آستانه خروج از پروژه قرار داشت. با این حال، گزارش یک مؤسسه تحقیقاتی اقتصادی تخمین زده است که ایالت کالیفرنیا در صورت برگزاری موفق بازی‌ها، 594 میلیون دلار تأثیر اقتصادی خواهد داشت.
کاترین شلوسمن، مدیر اجرایی کمیسیون ورزش و سرگرمی لس‌آنجلس، این مسابقات را یک فرصت تکرارناشدنی برای ایالات متحده می‌داند و می‌گوید: «بزرگ‌ترین مسئولیت من، خلق خاطرات مثبت برای مردم است. این رویداد یک‌بار در عمر ما اتفاق می‌افتد، پس باید آن را به خوبی برگزار کنیم.» با این حال، آینده همچنان مبهم است و بسیاری از ناظران ازجمله هواداران فوتبال در اروپا، آسیا و آمریکای لاتین به دلیل وضعیت سیاسی و رویکرد سخت‌گیرانه مهاجرتی دولت ترامپ، درباره سفر به آمریکا مردد هستند. یکی از هواداران آلمانی گفته است: «نمی‌دانم آیا ریسک بازداشت در فرودگاه و بازگرداندن به کشورم ارزش شرکت در جام جهانی را دارد یا نه.»
فیفا که در جام جهانی‌های گذشته در روسیه و قطر اجازه ورود با بلیت مسابقه را به‌جای ویزا داده بود، حالا با دولتی مواجه است که برخلاف وعده‌های اولیه، حتی حضور هواداران برخی کشورها را عملاً غیرممکن کرده است. این در حالیست که جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا، ماه گذشته تأکید کرده بود: «آمریکا به جهان خیرمقدم می گوید، نه فقط تیم‌ها، بلکه به همه هواداران آنها هم.»
اکنون همه نگاه‌ها به تابستان 2025 دوخته شده است؛ زمانی که بلیت‌ها فروخته می‌شوند و مراسم قرعه‌کشی برای مرحله گروهی برگزار خواهد شد. این دو رویداد، نقشی تعیین‌کننده در چگونگی پیشرفت برنامه‌ریزی‌ها دارند. با این‌که چالش‌ها جدی و بسیارند، ناظران و مسئولان فیفا همچنان امیدوارند که میزبانی آمریکا، علی‌رغم حواشی، به شکلی موفقیت‌آمیز رقم بخورد.