هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند که یک انقلاب چگونه شروع می شود. هیچ کس نمی داند چه زمانی یک بی عدالتی باعث می شود که خشم مردم بر ترسشان غلبه کند. در سال 2011، در تونس، یک دستفروش خیابانی به نام محمد بوعزیزی، با آتش زدن خود، شورش و انقلابی را در این کشور برانگیخت. در سال 2022 در ایران، مرگ مهسا امینی زنی 22 ساله با بازداشت گشت ارشاد (پلیس به اصطلاح اخلاق)، باعث شد تمام ایرانیان معترض در خارج و داخل کشور را به خیابانها بکشاند.
مهساامینی و برادرش از سقز، یکی از شهرهای استان کردستان، برای دیدار بستگانشان به تهران،سفر کرده بودند که در ۲۲ شهریور، گشت ارشاد او را به دلیل داشتن حجاب یا روسری نامناسب دستگیر کرد و سه روز بعد جسدش را به خانواده اش تحویل داد.
درحالی که مقامات رژیم جمهوری اسلامی ادعا می کنند که وی بر اثر ایست قلبی فوت کرده است ، بنا به گزارش یک سایت خبری مستقل ایرانی مستقر در بریتانیا، در سی تی اسکن جمجمه او نشانه هایی از شکستگی مشاهده شده است.
هر بار که تصاویر این دختر جوان را در کما بر روی تخت بیمارستان می بینم، نمی توانم فکر کنم که می توانستم من هم یک مهسا امینی باشم.؟!
من در سال 1981 زمانی که قانون حجاب را برای اولین بار دو سال پس از انقلاب اسلامی به اجرا گذاشتند، من یک نوجوان بودم که پلیس اخلاق (گشت ارشاد) در خیابان ها، مردم را دستگیر می کرد و گاهی اوقات هم به بهانه چند تار مو که از زیر روسری بیرون می زد، جوانان را می گرفتند و بازداشت می کردند.
در یکی از روزهای مرداد سال 1363، که لباس اسلامی و روسری پوشیده بودم، در حالی که دمای هوا به طور غیرقابل تحملی بالا بود و آبنماهای تهران به مناسبت ماه مبارک رمضان بسته شده بودند، از شدت گرما دوست داشتم بمیرم. در اواخر همان سال بخاطر غیرقابل تحمل شدن وضعیت ایران، مجبور شدم کشور را ترک کنم، حال، امروز احساس بسیاری از زنان ایرانی را درک می کنم که: « ما همه، مهسا امینی هستیم».
از زمان مرگ مهسا امینی، هزاران نفر برای نمایش خشم و همبستگی به خیابانها ریخته‌اند که حتی برای کشوری که این چنین لحظات پرفراز و نشیب زیادی را دیده است، نادر می باشد. در مقایسه با اعتراضات پیشین در ایران، این قیام و شورش بسیار گسترده تر و فراگیرتر است. ساکنان مرفه شمال تهران در کنار فقرای جنوب این شهر، از جوانان و پدر و مادرها گرفته تا پدربزرگها و مادر بزرگها در تمامی شهرهای کوچک و بزرگ ایران و حتی خارج از ایران نیز، همه در این اعتراضات شرکت کرده اند.
در این اعتراضات، زنان ایران در خط مقدم آن قرار گرفته اند - آنها که به طور مداوم در برابر ظلم این رژیم مقاومت کرده اند و در رد این افسانه که «حجاب یک سنت ایرانی است» مبارزه می کنند.
پشتیبانی و حمایت مردان در کنار زنان ایرانی، نشان از تحقیر زن ستیزی رسمی رژیم جمهوری اسلامی می باشد. با خطراتی که این معترضین می‌پذیرند و فداکاری‌هایی که زنان و مردان ایرانی از خود نشان می دهند، ثابت می کنند که حجاب سنت ایرانی نیست و رژیم آیت الله ها محکوم به فنا و نابودی است.
در پی این اعتراضات، حتی افراد مشهوری که در گذشته سکوت کرده بودند، زبان گشوده و از مردم حمایت می کنند. ستارگان سینما و چهره‌های ورزشی پیام‌هایی در حمایت از مردم معترض در توییتر منتشر می‌کنند - برخی دیگر حتی از ارتش می‌خواهند که به مردم بپیوندند.
همایون شجریان، نوازنده محبوب، فرزند استاد محبوب موسیقی ایرانی، محمدرضا شجریان، تصویری بزرگ از مهسا امینی را به عنوان پس‌زمینه جدیدترین کنسرت خود به نمایش گذاشته بود – اقدامی اعتراض آمیز که حاضرین در کنسرت وی را بر آن داشت تا شعار «مرگ بر خامنه‌ای» سر دهند.
دیگر زمانی که رژیم جمهوری اسلامی ، یک گروه را در مقابل گروه دیگر در ایران قرار می داد، گذشته است. سال‌ها برای ایجاد تفرقه بین مردم، شایعاتی درباره تهدید جنبش‌های تجزیه‌طلب به‌ویژه در کردستان ایران برانگیخته بودند، اما اندوه سراسری درگذشت این دختر جوان کُرد که از دست دادن او در نقاط دوردست کشور مانند شهر ترک زبان ارومیه مورد تاسف قرار گرفته، بر تنش های قدیمی قومی و قبیله ای غلبه کرده است. این بی عدالتی در مقابل تفاوت های قومی بسیار ناچیز به شمار می آید.
امروز هیچکس در ایران پرچم آمریکا را دیگر آتش نمیزند. در عوض، زنان روسری های خود را در خیابان، بر روی آتش هایی که مردان برایشان روشن می کنند، می سوزانند. آنها به خود حجاب اعتراض ندارند، بلکه به نداشتن حق انتخاب پوشیدن آن اعتراض دارند. به نحوی، علیرغم عدم وجود روابط بین ایران و آمریکا برای بیش از چهار دهه، این نظریه حیاتی آمریکایی «حق انتخاب» به این کشور راه یافته است. مردم نه با شعار "مرگ بر آمریکا" بلکه با شعار جدید "مرگ بر دیکتاتور" در خیابان ها راهپیمایی می کنند. مردمی که زمانی معتقد بودند آمریکا شیطان بزرگ و منشأ همه شرارت های آنهاست، اکنون شعار می دهند "دشمن ما همین جاست. دروغ می گویند آمریکاست.»
چهل و سه سال پیش، ایران سفیر و دیپلمات های آمریکا را که چشمهایشان را بسته بود، در مقابل جهان تحقیر کرد. اما امروز خود مردم ایران با آتش زدن بنرها و کندن تصاویر علی خامنه ای و خمینی، رهبران این رژیم را تحقیر می کنند. حال، سوال این است که آیا واشنگتن برای این لحظه آماده است؟ آیا حامیان آمریکایی دموکراسی ایران برنامه ریزی کرده اند که در صورت موفقیت چه کنند؟
یکی از گام هایی که ایالات متحده می تواند بردارد، تعلیق مذاکرات هسته ای رژیم جمهوری اسلامی ایران است. این امر، نشانه ای به آیت الله ها است که تا زمانی که این جنایتکاران در خیابان های ایران به مردم خود شلیک می کنند، شانسی برای کاهش تحریم های اقتصادی و سیاسی وجود ندارد.
مردم ایران نیز مانند مردم اوکراین نمی‌توانند آزادی خود را بدون حمایت آمریکا و دیگر کشورهای غربی به دست آورند. ایرانیان، مردم از خودگذشته و فداکاری هستند، اما این عزم و اراده به تنهایی نمی تواند انقلاب ها را پیروز کند. آمریکا چهار دهه منتظر بوده تا مردم ایران تبلیغات رژیم را رد کنند و آنها را دشمن نبینند. این یک فرصت تاریخی برای دو ملت است که اگر ایالات متحده آمریکا در زمان مناسب از مردم ایران حمایت کند، دوباره پیوند جدیدی ایجاد خواهد شد و کسانی که مایلند دموکراسی دوباره در سراسر جهان شتاب گیرد، باید وظیفه خود را انجام دهند.
نویسنده مقاله: رویا حکاکیان (نویسنده : کتاب «راهنمای مبتدی به آمریکا برای مهاجران و ماجراجویان »
ترجمه از گروه خبری خبرگزاری ایرانشهر
منبع : سایت خبری آتلانتیک