"... سفیر وقت بریتانیا در تهران در گزارش محرمانۀ خود می‌افزاید که در بین اتهامات وارده به مقام‌های ایرانی، گزارش‌های مستمر و [شواهد] غیرمتقن دربارۀ کاربرد شکنجه از همه ناگوارتر و حساسیت‌برانگیزتر است."

 

به نوشتۀ پارسونز، از اغلب گزارش‌های تفصیلی در این‌باره چند سالی گذشته است و رضا براهنی، چهرۀ برجسته و جنجالی‌ترین نویسنده [آن گزارش‌ها]، که [نامش] در همه‌جا از صورتجلسۀ کنگره آمریکا گرفته تا [مجلۀ بین‌المللی] پنت‌هاوس [فوریه ۱۹۷۷] به‌چشم می‌خورد، در سطحی وسیع حتی در میان ایرانیانی که هواخواه رژیم نیستند، به‌عنوان فردی شیاد و مهرۀ ناراضی ساواک شناخته می‌شود.

"رضا براهنی در سال ۱۳۵۱ به‌دست ساواک بازداشت شد و کمی بیش از سه ماه را در زندان گذراند. او دو سال پس از آزادی از زندان، ایران را ترک کرد و با روایت‌هایش از اعدام هزاران تن و شکنجه در زندان‌های آن دوران، بر سر زبان‌ها افتاد.

براهنی برای نمونه با حضور در دانشگاه کلمبیا در نیویورک، اظهاراتی را مطرح کرد که بخش‌هایی از آن در تاریخ ۲۹ فوریه ۱۹۷۶ در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شد. او در آن نشست گفت که در دورۀ بازداشتش «در اتاق شکنجه در طبقۀ سوم زندان کمیته [مشترک] ساواک، از ناحیه کف پا متحمل ۷۵ ضربه شلاق با کابل» شده است.

براهنی سپس به شکنجه‌هایی اشاره کرد که به گفتۀ او دیگران متحمل شده بودند، از جمله «از پا آویزان کردن [زندانیان] از سقف، چلاندن جمجمه‌ها، سوزاندن ستون فقرات و کشیدن ناخن‌هایشان و همچنین سیلی زدن به کودکان و تجاوز به زنان در مقابل همسران یا پدران‌شان».

او در ادامه آمریکایی‌ها را متهم کرد که «با حمایت از رژیم شاه» زمینه «شکنجۀ اکثریت روشنفکران در ایران» را فراهم کرده‌اند.

اظهارات براهنی در آن زمان به تیتر اول رسانه‌ها در ایالات متحده مبدل شد. سازمان عفو بین‌الملل نیز آن اظهارات را به‌عنوان نمونه‌ای از «رفتار بی‌رحمانۀ شاه در قبال مخالفانش» درج و ثبت کرد. اگرچه تمام گفته‌های براهنی را همه باور نکردند، به‌ویژه سفیر وقت بریتانیا در تهران.

پارسونز در ارزیابی خود آورده است: «متهم‌کنندگان [حکومت] ایران در سال‌های اخیر هیچ مورد مستندی از شکنجه ادعایی، ارائه نکرده‌اند و نقل قول هایی که در تهران دهان‌ به‌ دهان می‌چرخد، همیشه به تجربیات دست سوم یا چهارم مربوط می‌شود.»

در بند ۱۹ این گزارش، پارسونز با تأکید بر این‌که «هرگز حقیقت کامل را نخواهیم دانست»، می‌نویسد: «آن‌چه در ادامه می‌آید نظر شخصی من است. باور دارم [عملکرد] ساواک در اوایل دوران [ریاست] ژنرال بختیار، حتی با معیارهای خاورمیانه نیز وحشیانه بود و در شکنجۀ جسمی سیستماتیک زیاده‌روی می‌کرد».

شرکت کتاب در سال 2010 کتابی از آقای م. بی شتاب، نویسنده مقیم اروپا با عنوان «سیمرغ و صیاد در پاسخ به براهین رضا براهنی  و ...» منتشر کرد. در این کتاب 599 صفحه ای ، سندی به زبان انگلیسی در صفحه 425 و ترجمه آن به زبان فارسی منتشر شده است . این سند گزارش شخصی است به نام وست مک کوت به تاریخ 14 فوریه 1977 یعنی دو ماه پیش از گزارش پارسونز و با توجه به محتویات سند مشخص می شود که پارسونز با استفاده از این سند گزارش خود را در مورد براهنی و دروغ پردازی های او و شکنجه را به صورتی مختصر مطرح می کند. 

برای روشن شدن هر چه بیشتر دروغ پردازی ها علیه دولت شاهنشاهی ترجمه کامل این سند را این جا عیناً می گذارم و پیشنهاد می کنم که علاقمندان، کتاب آقای بی شتاب را که زحمت بسیار کشیده اند، مطالعه کنند.

 

نویسنده : بیژن خلیلی