این قطعنامه با ۱۱۱ رأی مثبت ، ۲۵ رأی منفی و ۱۳ رأی ممتنع مورد تصویب قرار گرفت و قطعنامه ۳۳۷۹ را لغو کرد و آقای ظریف نیز که به مدت حدود ۶ سال نماینده جمهوری نکبت اسلامی در سازمان ملل متحد بوده به درستی این را می دانسته و می داند. ولی در این سخنان، او نیز مانند خزعلی از همان آبشخور تغذیه کرد و صهیونیسم را با ریاکاری نژادپرست خطاب کرد، در حالی که صهیونیسم ( واژه صحیح صهیونیسم است) و تعریف صحیح آن این است: « صهیونیسم جنبشی است که از حق تعیین سرنوشت مردم یهود در سرزمین آبا و اجدادی یهود دفاع می کند.»

 

حال به القابی که آقای ماله کش اعظم به اسرائیل نسبت داد و ببینیم تا چه حد حقیقت دارد ؟ و آیا این القاب به جمهوری اسلامی بیشتر می برازد و یا به اسرائیل او اسرائیل را متهم کرد که این ویژگی ها را داراست.

الف - شوونیسم 

تعریف: 

میهَن‌شیفتِگی یا شوونیسم (به فرانسوی: Chauvinisme) در معنای اصلی و ابتدایی آن، یک نوع میهن‌پرستی افراطی و ستیزه‌جو، و یک ایمان کور به برتری و شکوه ملی است. با بسط معنا، شوونیسم طرفداری مفرط و غیرعقلانی به نام هر گروهی را که کسی عضو آن است شامل می‌شود، به خصوص هر وقت این طرفداری، همراه با کینه و بداندیشی نسبت به گروه رقیب باشد. جینگوئیسم معادل انگلیسی این واژه فرانسوی است. همچنین، در کاربرد امروزی تر، به اعتقادی گفته می‌شود که در آن یک جنسیت خود را برتر، با هوشتر و مهم‌تر از جنسیت دیگر بداند.

پرسش از آقای ظریف این است:

کدامیک؛ جمهوری اسلامی شیعه شیفتگی دارد و یا اسرائیل یهودی شیفتگی دارد؟ در جمهوری اسلامی، در تهران بزرگ اجازه ساخت مسجد را به اهل تسنن نمی دهند. برای جمعیت یک میلیونی اهل سنت در تهران فقط ۹ مسجد وجود دارد، در حالی که در اسرائیل برای هر یک میلیون نفر مسلمان ۲۰۰ مسجد وجود دارد. در جمهوری اسلامی ایران یک قاضی غیر مسلمان وجود ندارد در حالی که در همین چند وقت پیش یک قاضی عرب مسلمان در دیوان عالی اسرائیل خدمت می کرد و بیش از۵۰ قاضی عرب مسلمان در دادگاههای اسرائیل به خدمت مشغولند.بنابراین  شوونیسم به جمهوری اسلامی  برازنده  است و نه به اسرائیل.  

 

ب-  نظامی گری ( میلیتاریسمگ )

تعریف:  

نظامی‌گری یا میلیتاریسم باور یا خواست یک دولت یا ملت به این است که یک حکومت باید توانمندی نظامی خود را قوی نگه‌دارد و از آن برای گسترش منافع یا ارزش‌های ملی خود، استفادهٔ تهاجمی کند. همچنین می‌تواند به‌معنای افتخار به ارتش و آرمان‌های طبقهٔ نظامی و «نفوذ نیروهای مسلح در اداره یا سیاست دولت» باشد. 

برای محک زدن به این اتهام ظریف کافی است به بودجه نظامی جمهوری اسلامی ایران و یا اسرائیل  نسبت به کل بودجه مملکتی هر دو‌ کشور نگاه کنیم:  

 

بودجه کل کشور اسرائیل در سال ۲۰۲۳ حدود ۵۰۰ بیلیون دلار و بودجه نظامی آن حدود ۳۰ بیلیون دلار بوده است یعنی ۶ درصد کل بودجه 

بودجه کل کشور جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۲۳ ، حدود ۵۰ بیلیون دلار بوده است و بودجه نظامی آن حدود ۱۰ بیلیون دلار که ۲۰ درصد کل بودجه را شامل می شود و تازه جمهوری اسلامی اعلام‌کرده است که آن را فریبا دو برابر خواهد کرد یعنی به ۴۰ درصد کل بودجه شامل خواهد شد 

در عین حال باید توجه داشت که حاکمیت ملی ایران توسط هیچ کشوری منجمله کشورهای همسایه تهدید نمی شود و عملا لزومی به صرف چنین بودجه عظیم نظامی نیست  در حالی که حاکمیت ملی اسرائیل توسط بسیاری از کشورهای عربی و اسلامی اصولا به رسمیت شناخته نمی شود و دو کشور همسایه سوریه و لبنان و تروریست‌های حزب الله و حماس و جهاد اسلامی با اسرائیل در حالت جنگی هستند. 

 

پ: توسعه طلبی 

جمهوری اسلامی ایران برای توسعه طلبی ایدئولوژیک خود این نیروهای نیابتی را آشکارا بوجود آورده و یا به حکومت های آن کشورها کمک نظامی و مالی می دهد: سوریه، یمن، عراق ، حزب الله در لبنان، حماس و جهاد اسلامی در غزه 

در برابر اسرائیل به هیچ کشوری نه صدور اندیشه های ایدئولوژیک دارد و نه نیروهای نیابتی دارد و نه به هیچ کشوری بلاعوض کمک می کند مگر در امور خیریه و بشردوستانه مانند حوادث طبیعی ( زلزله و غیره).در مورد توسعه طلبی سرزمینی نیز با آن که اسرائیل در همه جنگ‌های تحمیلی از زمان تاسیس و استقلال مجدد خود پس از دو هزار سال ، پیروز شده بدون دریافت غرامت های جنگی از سرزمین های متصرفه خارج شده است، مانند صحرای سینا، غزه، جنوب لبنان و اگر سرزمینی را به خود  الحاق کرده مانند بلندی‌های گولان( جولای) بدین خاطر است که سوریه به هیچوجه حاضر به صلح با اسرائیل نبوده آست و اسرائیل چاره ای جز الحاق آن از لحاظ امنیتی نداشته و میماند اورشلیم که پایتخت جاودانه اسرائیل است ضمن آن که همه مذاهب و اقوام آزادانه می توانند در آن تردد و یا اقامت کنند. 

 

ت: نفرت علیه مذاهب و ملل دیگر

این که اطهر من الشمس است که مذهب شیعه اثنی جعفری مذهبی رسمی حکومت جمهوری اسلامی ایران است و پیروان آن طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی شهروند درجه اول محسوب و بقیه مذاهب شهروندان درجه ۲ ( مسلمانان اهل سنت) درجه ۳ ( یهودیان - مسیحیان - زرتشتیان ) و بی درجه شهروندی شامل بهائیان و خداناباوران را شامل می شود.  در حالی که در اسرائیل حقوق همه شهروندان با آن که قرار بوده طبق قطعنامه مجمع عمومی و شورای امنیت سازمان ملل یک کشور متعلق به یهودیان باشد، یکسان است.

ث: اسرائیل بزرگ‌ترین تهدید برای کرامت و امنیت قوم یهود است: 

اسرائیل از زمانی که به استقلال مجدد خود در سال ۱۹۴۸ رسیده است به جایگاهی برای میلیونها یهودی تبدیل شده که از کشورهایی که هزاران سال در آن زندگی می کردند و مورد تبعیض و ضرب و شتم قرار می گرفتند، مجبور به مهاجرت شدند و در حقیقت از زمانی که شهروند اسرائیل شدند به آن دست یافتند، در حالی که در برابر از زمان استقرار جمهوری اسلامی ایران، میلیونها ایرانی( از مذاهب مختلف و اکثریت آنها مسلمان شیعه )  به خاطر عدم امنیت اجتماعی و قضایی و آزادی های فردی و اجتماعی و نبود کرامت انسانی از ایران مهاجرت نموده اند. 

و در آخر آقای ظریف ادعا کرده که دولت اسرائیل ده فرمان موسی را رعایت نمی کند 

به آقای ظریف توصیه می شود که یک بار دیگر متن ده فرمان را بخواند. ده فرمان ، دستورات اجتماعی است نه دولتی و یا حکومتی. حکومت اسرائیل افتخاری است برای منطقه خاورمیانه و جهان که حکومتی است سکولار یعنی با آن که ده فرمان دستور می دهد که همه یهودیان باید خدای واحد را بپرستند ولیکن در چارچوب حکومتی اسرائیل، خداناباوران یهودی و یا غیر یهودی با باورمندان یهودی و غیریهودی از نظر حقوقی یکسانند و هیچ کس به خاطر عقاید و باورهایش تحت تعقیب و آزار و تفتیش قرار نمی گیرد در حالی که در جمهوری اسلامی از اعدام تا زندانهای طویل المدت برای کسانی که از دین اسلام تبری می جویند از زمان استقرار این حکومت نکبت و انیرانی و ضد انسانی ، اعمال شده است. 

 

آقای ظریف، بهتر است بروید و این دام را بر مرغ دگر نهید که در میان  یهودیان ایران و جهان خریدار ندارد و مشت شما برای هم میهنان مسلمانتان نیز باز باز است. 

 

* توجه داشته باشید که این مقاله که دو شماره هفته نامه ایرانشهر درج شده ، ارجاعات بسیاری دارد که درج همه آنها از حوصله این مقاله خارج بوده است، هر چند همه آنها در اینترنت با یک جستجوی ساده به فارسی و یا انگلیسی قابل دسترس است.

 

نویسنده : بیژن خلیلی