بنابر مقاله منتشر شده در جروزالم پست، جمهوری آذربایجان با ایفای نقش میانجی میان اسرائیل و ترکیه، در حال تبدیل شدن به یک بازیگر کلیدی در تغییر موازنه قدرت در قفقاز و خاورمیانه است.
کاهش نفوذ ایران در سوریه، تضعیف حزب‌الله در لبنان، و عقب‌نشینی روسیه به‌دلیل جنگ اوکراین، فرصت را برای تقویت محور « تل‌آویو- آنکارا- باکو» فراهم کرده است؛ محوری که مستقیماً مسیر نفوذ منطقه‌ای تهران را تهدید می‌کند.
جمهوری اسلامی ایران در واکنش به این تحولات، ضمن تحکیم روابط خود با ارمنستان، اقدام به برگزاری رزمایش‌های نظامی مشترک کرده و بار دیگر باکو و آنکارا را به ترویج «پن‌ترکیسم» متهم کرده است. اما در شرایطی که جمهوری آذربایجان به‌دنبال ایفای نقشی فعال‌تر در دیپلماسی منطقه‌ای می باشد، این اقدامات جمهوری اسلامی بیشتر به‌مثابه واکنش دفاعی در برابر عقب‌نشینی تدریجی از سوریه و عراق تلقی می‌شود.
در همین حال، تحلیلگران سیاسی از احتمال پیوستن آذربایجان به «توافق ابراهیم» سخن می‌گویند؛ ابتکار دیپلماتیکی که با حمایت آمریکا، روابط برخی کشورهای عربی با اسرائیل را عادی‌سازی کرده است.
باکو که از دیرباز روابطی سازنده با اسرائیل داشته، اکنون به‌عنوان کشوری مسلمان با ساختار سیاسی سکولار، گزینه‌ای محتمل برای پیوستن به این توافق است. چنین حرکتی نه‌تنها جایگاه آذربایجان را در محور غرب‌گرای منطقه‌ای تقویت خواهد کرد، بلکه ضربه‌ای شدید به راهبرد «محور مقاومت» جمهوری اسلامی ایران وارد می‌کند.