حامد عبدالصمد در سال 1972 در مصر زاده شد و در یک خانواده سنی مذهبی پرورش یافته است. پدرش که سمت مفتی و امام یک مسجد در مصر را دارد، معلم اصلی او در تعالیم اسلامی بوده است. او در کنار پدرش تا سن 12 سالگی بیش  از نیمی از قرآن را از بر کرده بود. عبدالصمد در دانشگاه قاهره در رشته های زبان انگلیسی و فرانسوی تحصیل کرد و در سن 23 سالگی به آلمان آمد و در دانشگاه آگسبورگ به تحصیل در رشته علوم سیاسی مشغول شد و آن را با موفقیت به پایان رساند.

نخستین کتاب او « وداع من با آسمان » نام دارد که یک بیوگرافی است. او در این کتاب در کنار پرداختن به حوادث زندگی خصوصی اش به فرایند روی آوری خود از دین به علم نیز پرداخته  است.  کتاب « زوال جهان- یک پیش بینی» مجموعه ایست از تجربیات تاریخی و ارزیابی های سخصی نویسنده. موضوع اصلی این کتاب نه زوال اسلام به عنوان یک دین به طور کلی، بلکه زوال اسلام به عنوان یک ایدئولوژی سیاسی است.

در بخشی از این کتاب می خوانید:

... زمانی که خود مسلمانان از اسلام سخن می گویند، یا زمانی که موضوع بر سر تدریس اسلام در مدارس اروپایی است یا زمانی که مسلمانان خواستار به رسمیت شناخته شدن نهادهای مدنی شان در اروپا هستند، آن گاه موضوع فقط بر سر یک اسلام است.

زمانی که مسلمانان از « دین صلح» سخن می گویند، نمی گویند که از کدام اسلام حرف می زنند، ولی به محض این که کسی اسلام را مورد نقد قرار می دهد، بلافاصله برای خفه کردن این نقد، شعبده بازی شروع می شود: اصلا شما از کدام  اسلام سخن می گویید؟

وقتی گفته  می شود: مصرف بیش از حد الکل به سلامتی زیان می رساند و باعث الکلی شدن آدم می شود، از کدام الکل حرف زده می شود؟ آری، الکل برای تولید دارو یا غذا هم استفاده می شود، ولی ما وقتی از تأثیرات اجتماعی الکل حرف می زنیم، دیگر بحث ما روی آن الکل هایی که مصرف دارویی یا غذایی دارند نیست. مصرف کم الکل می تواند شفابخش و الهام بخش باشد ولی وقتی هر مسلمانی در هر لحظه از زندگی اش بطری دگم اسلام را سر می کشد، آن گاه دیگر خطرناک می شود. من از این اسلام با درجه بالای دگماتیسم سخن می گویم، زیرا این اسلام نه تنها فقط به خود شخص آسیب می زند، بلکه به همزیستی انسان ها نیز صدمه می رساند.. ( ص 21)  

.. در جایی دیگر می خوانید: ... این وضعیت می بایستی با مهاجرت محمد از مکه به مدینه پایان می یافت. محمد در مدینه یک امت مسلمان طبق الگوی قبایل یهودی که نسل ها در آنجا زندگی می کردند، ایجاد کرد. اسلامی که در مکه از کیفیت مسیحی برخوردار بود، در مدینه کیفیت یهودی به خود گرفت. در آنجا محمد مزایای قوانین و آیین مذهبی را کشف کرد. در مدینه، نخستین مسجد اسلام ساخته شد. یهودیان مدینه طبق قوانین یهودی، هلاخا ( به معنی راه) زندگی می کردند. محمد، هلاخا را به عنوان الگو مورد استفاده قرار داد که نتیجه آن « شریعت» آیین زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان کنونی جهان اسلام است. هر دو واژه « شریعت» و «هلاخا» به معنی « راه» می باشد. مسلمانان در مدینه نیز مانند یهودیان شروع به روزه گرفتن کردند و اورشلیم را به عنوان قبله برگزیدند. در ضمن محمد مانند یهودیان، خوردن گوشت خوک را برای مسلمانان و نیز  همخوابگی مردان را با همسران در هنگام عادت ماهانه ممنوع اعلام کرد. همچنین سنگسار مجرمان به زنا محصنه یک سنت یهود است که وارد اسلام شده است. در مدینه حصول ایدئولوژیکی شکل گرفت. از این طریق محمد قصد داشت که یهودیان او را به عنوان پیامبر به رسمیت بشناسند. زیرا این به رسمیت شناختن می توانست در گسترش اسلام در منطقه عربستان نقش بزرگی ایفا کند ولی جماعت های یهودی ساکن مدینه از محمد دوری می جستند و حتی، طبق منابع اسلامی، با دشمنان محمد در مکه هم پیمان شدند. البته بعدها صورت مسئله تغییر کرد . محمد ابتدا خوردن الکل و رباخواری را برای هوادارانش ممنوع کرد تا از یک سو تضمینی باشد برای استقلال امت نوپای مسلمان در مدینه و از سوی دیگر بتواند به یهودیان ضربه اقتضادی بزند، زیرا بازار الکل و پول در دست یهودیان بود. از آن به بعد، زبان قران در برابر یهودیان دشمنانه و جدل آمیز شد.( 120)

برای خرید کتاب اینجا کلیک کنید