متن نامه کنت تیمرمن به بیژن خلیلی :
بیژن عزیز،
امروز، روز بدی برای آخوندهای ایران بود. و آن‌طور که شنیده‌ام، روزهای بدتری نیز در راه است. ما همه می‌توانیم از چنین چشم‌اندازی خوشحال باشیم.
وقتی نخستین تصاویر ویدیویی از حملات هوایی اسرائیل به تهران منتشر شد، سکوتی وهم‌آلود سراسر شهر را فرا گرفت. در ابتدا هیچ آژیر خطری به صدا درنیامد؛ تنها نورهایی مانند آتش‌بازی در آسمان دیده می‌شد.
در داخل ایران، مردم ابتدا از احتمال یک حمله موشکی پر تلفات، مشابه آن‌چه روسیه انجام می‌دهد، وحشت‌زده بودند. اما زمانی که فهمیدند خانه‌های مشخصی هدف قرار گرفته‌اند – از جمله خانه فرمانده سپاه پاسداران، رئیس نیروهای موشکی، مسئول برنامه هسته‌ای، و سردار نیروی قدس غلامعلی رشید – خوشحال شدند.
اسرائیل کاری را انجام می‌داد که مردم ایران خود نتوانسته بودند انجام دهند: حذف تروریست‌های اصلی رژیمی که بیش از هر چیز، خود مردم ایران را هدف قرار داده است.
و این تنها موج اول حملات بود. در موج دوم، دویست جنگنده نیروی هوایی اسرائیل بمب‌های نفوذی را بر تعداد محدودی از تأسیسات هسته‌ای – از جمله بزرگ‌ترین مرکز غنی‌سازی ایران در نطنز – فرو ریختند.
اسرائیلی‌ها نام این عملیات را «شیر برخاسته» گذاشته‌اند؛ اشاره‌ای به شیر یهودا.
نخست‌وزیر نتانیاهو در سخنرانی‌ای خطاب به ملت خود اعلام کرد که این حملات هوایی «تا زمانی که لازم باشد برای رفع تهدید» ایران مجهز به سلاح هسته‌ای ادامه خواهد یافت.
او گفت برنامه هسته‌ای ایران «تهدیدی آشکار و فوری» برای ملت یهود است، چرا که ایران هم‌اکنون به‌اندازه کافی سوخت غنی‌شده برای ساخت ۹ سلاح هسته‌ای در اختیار دارد.
اگر این هشدارآمیز به نظر می‌رسد، در واقع کم‌گویی شده است. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) اعلام کرده که ایران می‌تواند ظرف پنج ماه آینده به‌اندازه ساخت ۱۷ بمب، اورانیوم غنی‌شده داشته باشد.
نتانیاهو همچنین به عملیات اخیر اسرائیل علیه نیروهای نیابتی ایران در سوریه و لبنان اشاره کرد؛ حملاتی که به تشکیل دولت‌های جدید در هر دو کشور انجامید.
آیا پیام پنهان این حملات «تغییر رژیم در ایران» است؟
اگر پاسخ را می‌دانستم، باز هم نمی‌گفتم. اما با اطمینان می‌توانم بگویم: مردم ایران از این رژیم جنایتکار به‌ستوه آمده‌اند؛ رژیمی که نه‌تنها ایرانیان را در وحشت نگه داشته، بلکه کشوری را که تا همین ۴۵ سال پیش یکی از اقتصادهای پیشرفته منطقه بود، به فقر و نابودی کشانده است.