عبدالستار دوشوکی در آخرین مقاله اش اشاره می کند که قصد دارد پس از 42 سال ، برای مدت نامعلومی، به دور از هر نوع فعالیت سیاسی، به کار تعمق و تامل بپردازد و بیندیشد که چرا دیگر اپوزیسیون‌ها موفق شده‌اند با اتحاد عمل، دولت های متعادلی مانند شیلی و لبنان را سرنگون کنند اما اپوزیسون ایرانی نتوانسته اند « بدترین رژیم» را به چالش جدی بکشند.  

وی در مقاله خود از تمامی اپوزیسیون ایرانی می خواهد عملکرد فردی و جمعی خود را مورد ارزیابی صادقانه، انتقادآمیز و حتی نکوهش‌گرانه قرار دهند و از زاویه برون به دورنمای درون خود با دیده نقد بنگرند. او در این مقاله می نویسد:

" چرا پس از ۴۰ سال نتوانستیم، «بدترین رژیم» را به چالش جدی بکشیم. اگر چالشی هم بوده است، نظیر حادثه «کوی دانشگاه»، «جنبش سبز» و یا قیام ملی دی ۱۳٩٦، این‌ها هیچ ربطی به اپوزیسیون برون‌مرز نداشته‌اند. از اپوزیسیون صادق نیز می‌خواهم وقت بگذارند و تعمق بکنند. اگرچه می‌دانم اندیشیدن و تعمق عمیق برای برخی‌ها ممکن است سخت و دردآور باشد. البته این هرگز به معنای درخواست از آن‌ها برای دست کشیدن از مبارزه نیست بلکه در خلوت خود چند صباحی خالصانه اندیشه کنند که علل ناکامی ما چیست؟"

در پایان این مقاله عبدالستار دوشوکی پیشنهاد خود را مورد انتقاد شدید 3 گروه می داند که عبارتند از : 
١ ـ افراد و گروه‌های نفوذی توسط وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه در اپوزیسیون که می‌خواهند وضع موجود را حفظ کنند و با تظاهر به تندی و افراطی‌گری، خود را کاسه داغ‌تر از آش برای ملت و خواهان سرنگونی جمهوری اسلامی نشان می‌دهند.

٢ ـ افرادی که خود را عقل کل می‌دانند و خودمحورانه معتقدند روش آن‌ها همیشه درست بوده و کاستی از دیگران است و الاغیر.

٣ ـ گروه خطرناک سوم آن‌هایی هستند که برای پول کار می‌کنند؛ پول‌هایی که از دولت‌ها و یا نهادهای مختلف غیرانتفاعی، نیمه دولتی و یا گروه‌های متعصب مذهبی دریافت می‌کنند. متاسفانه این گروه‌ها با استفاده از اهرم مالی می‌توانند به راحتی در پروژه‌های اپوزیسیون نفوذ کرده و آن‌ها را ناکارآمد بکنند که بعضا کرده‌اند. در مورد این گروه مکار باید گفت هدف آن‌ها «نه این است و نه آن است، همه‌اش حیله نان است».

لازم به ذکر است که عبدالستار دوشوکی پژوهشگر، فعال سیاسی بلوچ  از اپوزیسیون و مخالفین جمهوری اسلامی و از بنیانگذاران جبهه متحد بلوچستان ایران است.