یک روز پس از بازتاب گسترده این گزارش، این روزنامه از سوی قوه قضائیه جمهوری اسلامی به «انتشار مطالب غیر مستند» متهم شد و گزارش مربوطه از روی سایت خبری این روزنامه حذف شد.
اگرچه این گزارش حذف شده، اما فروش اعضای بدن مردم ایران بدلیل فقر در کشورهای همسایه، همچنان ادامه دارد.
در این گزارش، از کوچه‌ای یاد شده که سال‌هاست با نام «بازار فروش کلیه» شناخته می‌شود؛ کوچه‌ای در نزدیکی میدان ولیعصر، که بیمارستان «فیروزگر»، بیمارستان تخصصی اورولوژی و کلیه تهران در آن واقع شده است.
در این گزارش آمده ، با اینکه این کوچه بازار فروش کلیه بوده، از یک سال پیش در این کوچه، به غیر از کلیه، آگهی‌های پیوند کبد، مغز استخوان، قرنیه چشم، اهدای اسپرم و تخمک نیز به دیوارها اضافه شده است.
در بخش دیگری از این گزارش که اکنون از وبسایت مذکور نیز قابل دسترس نیست، آمده که «تقریبا تمامی فروشندگان اعضای بدن به‌خاطر مشکلات مالی تن به این کار می‌دهند و فروش این اعضا معطوف به گروه سنی خاص یا جنسیت خاصی هم نیست و سن بیشتر این افراد بین ۱۸ تا ۴۰ سال می باشد. »
فروشندگان اعضای بدن که جهان صنعت با آنها صحبت کرده بود، عمده ترین دلیل خود را « فقر» اعلام کرده بودند. این افراد کارگران روزمزد، مادران مجرد و جوانانی بودند که از فقر شدید رنج می برند.
یکی از این فروشندگان به این روزنامه گفته بوده است: « من 22 سال دارم و سالم هستم، تمام آزمایشات پزشکی لازم را انجام داده ام. از کودکی کارگری می کردم، اما وضعیت اقتصادی خانواده ام وحشتناک است و چاره ای جز فروش کلیه ام ندارم. و حتی آماده هستم تا بخشی از کبدم را بفروشم.»
این کارگر برای کلیه خود 500 میلیون تومان (حدود 9500 دلار) و برای بخشی از کبدش 250 میلیون تومان(حدود 3773 دلار) درخواست کرده بود.
ترجمه خبرگزاری ایرانشهر