۱- یهودیان هرگز سیطره اقوام بیگانه بر سرزمین خود را در درازای تاریخ نپذیرفتند، بابلی‌ها، رومی ها، اعراب، ترکان عثمانی و انگلیس ها در نهایت بار و بندیل خود را جمع کردند و صاحب اصلی به خانه برگشت. 

 

۲- این که در کشورهای عربی و اسلامی ، یهودیان را شهروند درجه ۲ و ۳ خطاب کنند ، او را از خانه و کاشانه خود اخراج کنند و اموال او را مصادره کنند و آن را حق مسلم خود بدانند، یک موضوع عادی برای جامعه اکثریت مسلمان بوده و متاسفانه هست و  البته ادعا می شود که یهودیان و مسلمانان در کنار یکدیگر در صلح و صفا زندگی می کردند.   

 

۳- ادعا می شود که شهرک نشینان یهودی و ادامه شهرک سازی یهودی نشین در کرانه غربی رود اردن مانعی برای صلح است.

 

برای رد این ادعا به فکت زیر توجه کنید:

از سال ۱۹۴۸ تا سال ۱۹۶۷ که این بخش از سرزمین یهود در اشغال اردن هاشمی بود و به این کشور الحاق شده بود و کلیه زمین ها و مستغلات یهودیان توقیف و تخریب و مصادره شده و یهودیان اخراج شده بودند و شهرک سازی یهودی هم اتفاق نیفتاده بود مگر صلح مابین اعراب و اسرائیل برقرار شده بود؟ آیا اعراب ، کشور اسرائیل را به رسمیت شناخته بودند؟ و یا دست از دشمنی با اسرائیل برداشته بودند؟ 

 

۴- از سال ۱۹۴۸ و اشغال کرانه غربی رود اردن توسط دولت اردن هاشمی و متعاقب آن الحاق این سرزمین به اردن در سال ۱۹۵۰، حداقل ۱۷ هزار نفر یهودی که هزاران سال آبا و اجدادشان در این منطقه زندگی کرده بودند را به اسرائیل اخراج و اموال آنها را مصادره کردند.

 

۵- اسرائیل هرگز مانند اردن کرانه باختری را به خاک اسرائیل ملحق نکرده است. 

 

۶- تنها اورشلیم شرقی را که جزو جدایی ناپذیر کشور اسرائیل و میراث یهودی است به اسرائیل ملحق شده است. ( برای آن که درک کنیم که چه اتفاقی در مورد اورشلیم افتاده است باید به ذکر مثالی در ایران بپردازم، اگر امروز جمهوری اسلامی ایران که ایران را در اشغال خود دارد ، در نزدیکی آرامگاه کوروش بزرگ ، امامزاده ای و یا مسجدی بسازد آیا پس از گذشت زمان آنها می توانند ‌ ادعا کنند که  ایرانیان  هیچ حقی در مورد کوروش و آرامگاه او ندارند؟  و استدلالشان این خواهد بود که این جا امامزاده است و فرهنگ اسلامی شیعه مسلط است و اکثریت مردم منطقه هم که مسلمان شیعه هستند. عینا این اتفاق  برای اورشلیم و بیت المقدس یهود افتاده است. اعراب مسلمان ، سرزمین یهود را از چنگ رومی ها در آوردند ولی به جای آن‌که مانند کوروش بزرگ سرزمین یهود را به خود یهودیان باز پس دهند نه آن که آن را متصرف شدند بلکه بافت فرهنگی آن را نیز تغییر دادند،  بر زمین بیت المقدس یهود مسجد الاقصی را بنا نهادند و مدعی شدند که محمد بن عبدالله پیامبرشان با الاغی که از حجاز به پرواز در آمده بود و به این نقطه آمده بود به عرش صعود کرده است. )

 

اورشلیم در یک جنگ دفاعی توسط اسرائیل از اردن که هیچ مناسبت فرهنگی و تاریخی با این شهر نداشته باز پس گرفته شده است. در این میان با عنوان کردن این که  جامعه بین المللی که ( با چوب آن بر فرق یهودیان و اسرائیلیان می کوبند) این الحاق را نمی پذیرد.

 

 باز هم برای درک صورت مسئله جامعه بین المللی ، مثالی لازم است این جا زده شود، در برخی نقشه ها از گوگل گرفته تا مجله معتبر نشنال جئوگرافی و تمامی کشورهای عربی منطقه و همراه با فلسطینیان که جمهوری اسلامی برایشان از بام تا شام نوحه سرایی می کند، خلیج فارس را با عنوان مجعول «خلیج عربی » نام گذاری کرده اند. خوب ما ایرانی ها چه باید بکنیم ، باید این مزخرفات را که جعل تاریخ است صرفا به خاطر این که نمایندگان جامعه بین المللی این را ادعا کرده اند ، بپذیریم؟ 

 

۷- شاید باورتان نشود که انگلستان و عربستان تنها دو کشوری بودند که الحاق کرانه باختری را به اردن به رسمیت شناختند و همین انگلیس در بی بی سی یهود ستیز با بوق و کرنا از جامعه بین المللی که شهرک نشینان یهودی را در این کرانه به رسمیت نمی شناسد،  دم می زند. یادآوری این نکته که انگلیس در بزنگاههایی تاریخی با یهودیان و اسرائیل دشمنی کرده است را نباید فراموش کرد. اعلامیه بالفور را برای جلب حمایت یهودیان برای پیروزی  در جنگ جهانی اول را صادر می کند ولی بلافاصله پس از پیروزی ، سرزمین یهود را از عثمانی منفک می کند و قیمومیت آن را به عهده می گیرد. در تمامی سال‌های بین دو جنگ و پس از پایان جنگ جهانی دوم تا زمان استقلال اسرائیل در ۱۹۴۸ نهضت آزادی خواهانه یهودیان را سرکوب می کند و از مهاجرت یهودیان به سرزمین یهود جلوگیری می کند و دست آخر در شورای امنیت به تقسیم سرزمین یهود به دو بخش عربی و یهودی که در اعلامیه بالفور قول آن را داده بود پشت پا می زند و رای ممتنع می دهد.

 

۸- و‌ در پایان باید یادآوری کنم که کل مجموعه شهرک هایی که در کرانه غربی رود اردن ساخته شده از نظر مساحت ۱/۵ درصد کل مساحت این کرانه است که از نظر ارزشی به مراتب از کل دارایی هایی که اردنی ها از یهودیان در فاصله سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۷ مصادره کردند، کمتر است.

 

نویسنده: بیژن خلیلی