هر سال در اواخر ماه سپتامبر نشست مجمع عمومى سازمان ملل متّحد برگزار مى شود و رهبران تمام كشورها براى تبادل نظر و گفتگو با ساير روساى كشورهاى ديگر و همچنين ارائه ديدگاههاى دولت متبوع خود راهى نيويورك مى شوند و سعى مى كنند در اين نشست بزرگ جهانى، براى دولت متبوع خود ارزش، اعتبار و آبروئى كسب كنند امّا چون حكومت اسلامى ملّايان بوئى از مدنيت نبرده و اصول دمكراسى جهان را نمى فهمد همواره در اين سفرها اين موقعيت عالى را از دست ميدهد و با اشاره به كارنامه يكساله كه مخلوطى از هتّاكى و انتقاد از امريكا، اسرائيل و امپرياليسم جهانى و دفاع از فعاليتهاى تروريستى و سركوب مردم خود و فضولى در امور كشورهاى ديگر است براى يك سالن تقريباً خالى سخنرانى مى كنند و بعد هم با يك چمدان جنس بنجل كه همراهان از فروشگاههاى نيويورك خريده اند و يك هزينه چند صد هزار دلارى براى هتل، اياب و ذهاب و ريخت و پاش به آغوش ولى اعظم باز مى گردند و صد البتّه به هنگام خروج چند مصاحبه مطبوعاتى تشكيل مي دهند و با دروغ هاى هميشگى و تعريف و تمجيد از جمهورى اسلامى پرونده اين سفر بسته مى شود و در داخل هم يك گزارش مفصّل به بيت رهبرى و يك داستان بلند بالا از فتوحات لشكر اسلام در ديار كفر به مطبوعات وابسته تحويل مي دهند و  در نهايت چمدانهاى سوغاتى را كه خانوم باجى ها با دلارهاى بادآورده خريده اند بين فاميل  تقسيم مى كنند ( از درج كارهاى فوق برنامه برادران و يا رفتن خبرنگار زن به اتاق يكى از همراهان مرد و تصحيح الهم قل وهو الله يكديگر تا صبح خوددارى مى كنيم).

از ابتداى اين انقلاب خانمان برانداز براى ملّت ايران، همواره شاهد اين سناريوى كسل كننده و تكرارى بوده ايم. چهل و سه سال قبل وقتى آقاى رجائى كه بقول امام ايمانش بر معلوماتش مى چربيد و يك فرد صد در صد مكتبى بود، به نيويورك و مقرّ سازمان ملل آمد در جلوى چشمان متحيّر رهبران جهان و ميليونها بيننده تلويزيونى، كفش و جوراب خود را درآورد و پاى مبارك را روى ميز سخنرانى گذاشت تا آثار شلاق خوردن در زندان زمان شاه را نشان دهد و آبروريزى بزرگى را از خود به جا گذاشت تا آقاى خامنه اى و رفسنجانى كه هر كدام يكبار به اين سفر آمدند و كسى براى آنها تره هم خُرد نكرد و بعد هم سيد خندان خاتمى كه با تز گفتگوى تمدنها به ميدان آمد. امّا هيچكس گول لاف او را نخورد تا آقاى احمدى نژاد كه چندين بار براى سالن خالى سخنرانى كرد و يكبار هم مدعى شد كه امام زمان پشت سر ايشان بوده و در زمان سخنرانى هاله اى از نور اطراف ايشان را فرا گرفته و بعد هم آقاى روحانى روباه بنفش كه همان مسير را دنبال كرد و در چندين سخنرانى خود در سازمان ملل به دروغ و با پوشاندن تمام جنايات رژيم آنچنان تصويرى از جمهورى اسلامى ارائه داد كه گوئى ملّت ايران شانه به شانه سوئيس، در ترقى و تعالى و آزادى پيش مى رود و اين هفته سفر آقاى پزشكيان و سخنرانى پر طمطراق ايشان و همچنين مصاحبه مطبوعاتى با رسانه هاى بين المللى يكبار ديگر تخم نااميدى در دل خوش باوران پاشيد و نشان داد كه اين عجوزه  زشت سيرت را با هيچ آرايشى نميتوان بخانه بخت فرستاد و اينگونه سفرها مانند حجّ عمره فقط براى كسب پرستيژ و خريد سوغات است.

 

نویسنده: بهداد جاودان - آتلانتا