بهروز افراخان در مقاله ای در مورد آرش مرکزی گزارشگر و روزنامه نگار موفق ورزشی می نویسد: 

بدنبال همکاری آرش با لس آنجلس تایمز، این روزنامه طی بیانیه مطبوعاتی اعلام کرد که " آرش مرکزی، نویسنده معتبر ایرانی آمریکایی، انتخاب بارزی برای روزنامه لس آنجلس تایمز محسوب می شود."

آرش پس از حدود یک دهه گزارش‌های جذاب و معروف برای شبکه ESPN، چه از طریق اینترنت و یا صفحه‌ی تلویزیون، چهره‌ای کاملاً آشنا برای ورزش دوستان آمریکایی است. وی پیش از آن هم، برای رسانه‌هایی مانند مجله‌ نامی Sports Illustrated حدود 5 سال قلم زده بود.

آرش حاصل ازدواج پدر و مادری ایرانی است که در زمان تحصیلشان در دانشگاه اوکلاهما با هم آشنا شده بودند. بدلیل نقل مکان والدین در همان اولین سال تولد آرش به جنوب کالیفرنیا،‌او خود را بچه خلف لوس آنجلس می‌داند و به این سبب، خوشحالی بی‌وصف وی برای نویسندگی در روزنامه‌ی شهر فرشتگان در لبخند دائمیش کاملاً مشهود است.

آرش حتی پیش از دریافت دیپلم از دبیرستان Notre Dame منطقه‌ی Sherman Oaks، در مورد اخبار ورزشهای دبیرستانهای جنوب کالیفرنیا برای لوس آنجلس تایمز گزارش‌هایی تهیه می‌کرد.

آرش از دوران بچگی، احساس ویژه‌ای به بسکتبال و ورزشکارانی نظیر Magic Johnson و کریم عبدالجبار پیدا کرده بود. در این راستا و به امید عرضه استعداد نویسندگی در مورد ورزش مورد علاقه‌اش، ابتدا در دانشگاه Arizona State ادامه تحصیل داده و در آنجا موفق به ملاقات چهره‌ نامدار خبری ایالت متحده، Walter Cronkite می‌شود. در ادامه راه، آرش از دانشگاه USC فارغ‌التحصیل شده و در همان دانشگاه ضمن کار حرفه‌ای نویسندگی، به امور تدریس دانشجویان روزنامه‌نگاری هم پرداخته است. در یادآوری این دوران، آرش با احترام و قدردانی والایی از پدر و مادرش صحبت می‌کند که بر خلاف رویه‌ معمول بسیاری از خانواده‌هایی ایرانی در مورد رشته و شغل آینده فرزندانشان، خانواده‌ی مرکزی نه تنها او را به دلیل تحصیل در رشته‌ای که بقول معروف "نان و آبدار" نیست وی را تحت فشار نگذاشتند، بلکه مشوق بی‌چون و چرای او در این راه بودند. این اقدام تحسین برانگیز خانواده، راه یابی موفقیت‌آمیز آرش به رسانه‌های آمریکایی ESPN TV و 710 AM را هموار کرد. گزارشهای جذاب در مورد سوپراستارهای ورزشی نظیر WAYNE GRETZKY, RONALDO, REGGIE BUSH و رویدادهای بین المللی ورزشی چون، World Cup, Wimbledon, Tour De France, Super Bowl, World Series, NBA Final برای رسانه‌های پرمخاطب آمریکایی، جلوه‌گر ارمغان پربارِ کارنامه کاری آرش پرتلاش بوده‌اند.

وقتی از آرش سئوال می‌شود چگونه می‌تواند در مورد این همه ورزش‌های متفاوت گزارش‌های گیرا بنویسد، می‌گوید: "من اصولاً راجع به استراتژی و تاکتیک یک ورزش خاص نمی‌نویسم، بلکه در مورد جنبه‌های انسانی و شخصیت و خصلت‌های ورزشکاران زبده به کند و کاو می‌پردازم. چون مادرم رویدادهای جاری ورزشی را دنبال نمی‌کند، با این انگیزه که محتوای مقاله‌ام او را ترغیب به خواندن مطلب کند، قلم بر کاغذ می‌برم."

در میان موفقیت‌های بسیار و جارو جنجالهایی که خود آرش گزارشگر را به نحوی می‌توان یک چهره  سلبریتی جامعه محسوب نمود، این است که دوبار با بیماری مهلک سرطان دست و پنجه نرم کرده و شاکر است که هر دو بار در این مبارزه پیروز شده است. در همین رابطه، او اخیراً موفق شد که با رژیم مخصوص خود را بیش از 110 پوند لاغر کند و سوژه‌ی خبری رسانه‌های متفاوت شود.

بقول یکی از دوستان باعث افتخار است وقتی شما بعنوان یک روزنامه خوان ایرانی – آمریکایی، صفحه‌ی 2 بخش ورزشی لوس آنجلس تایمز هر یکشنبه،‌سه شنبه و پنجشنبه را باز می‌کنید و ستون ویژه به همراه عکس آرش (که این خود مختص نویسندگان خاص است) را هر هفته به فرزندانتان نشان می‌دهید.

سئوال مهم این است که آرش به چه افتخار می‌کند؟ او چنین پاسخگو است:

"وقتی برای نوروز 3 سال پیش به مهمانی کاخ سفید دعوت شدم و با دیدن ایرانیان موفق چون ماز جبرانی، اندی، جیسون رضائیان واشنگتن پست و دیگران به مناسبت ریشه و تبار ایرانی خودم احساس افتخار بی‌نظیری را تجربه کردم."

او می‌افزاید که به دلیل علاقه‌ی وافر به نویسندگی و مطالعه، از بچگی در کتابخانه خانوادگی به سیر و سیاحت در مورد تاریخ و مشاهیر ایران می‌پرداخته و احساس عمیقی نسبت به اشعار عرفانی مولانا جلال‌الدین رومی دارد.

در پاسخ به این سوال که چه چیزی او را خوشحال می‌کند؟ آرش می‌گوید: وقتی دانشجویان و جوانان ایرانی علاقمند به رشته روزنامه نگاری ورزشی با من از طرق مختلف تماس می‌گیرند، سعی می‌کنم با وجود همه مشغله کاری، به هر نحو جوابگوی سئوالاتشان باشم و مشوقی باشم تا مثل خودم، به کسی اجازه ندهند که مانع حصول به هدفشان شود.

 وی در مورد بهترین و مهم‌ترین خاطره ورزشی از میان انبوه رویدادهای بین‌المللی ورزشی معتبر در اقصی نقاط جهان که شاهد بوده است، می‌گوید: "بهترین خاطره پیروزی فوتبال ایران مقابل آمریکا در جام جهانی 98 فرانسه و غلبه بر مراکش در جام جهانی 2018 بوده است. لحظاتی که از فرط خوشحالی افراد خانواده همدیگر را در آغوش کشیده و با بوسه‌ها و فریادهای شادی، این پیروزیهای تاریخی ورزشی را در دفترچه‌ی خاطرات خانوادگی بیش از هر رویداد مهم دیگری ثبت کرده و دوست دارم!"