« راه ابریشم « دلیل ویژه نزدیکی این دو کشور به چین و مراودات ویژه با آن است. راه یا جاده ابریشم را شاید بتوان مهمترین جاده دنیا تا قرن پانزدهم میلادی تصور کرد.
راه ابریشم شبکه راههای بههمپیوستهای با هدف بازرگانی در آسیا بود که خاور و باختر و جنوب آسیا را به هم و به شمال آفریقا و خاور اروپا پیوند میداد؛ مسیری که تا سدهٔ پانزدهم میلادی بهمدت ۱۷۰۰ سال، بزرگترین شبکهٔ بازرگانی دنیا بود. یکی از مهمترین قسمت نوار شمالی ایران که جاده ابریشم از آن میگذشت از نوار ساحلی ایران از شهرهای نور، رویان و نوشهر نیز عبور میکرد و به سمت گیلان می رفت و از آن سمت از ایران خارج میشد.
این جاده نه تنها نقل و انتقال کالا را امکانپذیر میکرد بلکه باعث انتقال باورهای فکری مثل اسلام، هندوئیسم، بودیسم و مسیحیت نیز شد. به علاوه بیماریهایی مانند طاعون نیز از این مسیر منتشر میشدند. این بیماریها در قرن دوم و سوم باعث کاهش جمعیت در چین و مدیترانه و در نتیجه تضعیف امپراتوریهای این نواحی شدند.
راه ابریشم در سیاست خارجی چین امروزین نقش بسیار مهمی را بازی می کند که به آن لقب یک راه یک کمربند داده اند (One Belt One Road (OBOR و نحوه کار آن به این صورت است که چین و کشوری که نیاز به ساخت و انجام یک پروژه دارد با هم توافق می کنند که این کار را چین انجام دهد کشور مورد نظر باید از بانکهای چینی وام بگیرد و نقشه انجام کار و هم چنین کارشناسان چینی را برای این کار استخدام کند. از این نوع قراردادها چه کسی بیشترین سود را می برد مشخصا» این چین است که بیشترین بهره را می برد. OBOR بازارهای جدیدی را برای کالاها و خدمات چینی ها به ارمغان آورده ، موقعیت های کاری بسیار برای کارگزان چینی بوجود می آورد و از همه مهمتر دسترسی فوق العاده ای به چین برای مواد خام و اولیه استراتژیک این کشورها می دهد. بر کسی پوشیده نیست که ایتالیا و ایران هر دو در بدترین شرایط اقتصادی در چند دهه اخیر خود بوده اند و پیشنهادهای به ظاهر سخاوتمندانه چین کمونیست مفری برای دشواری های این دو کشور از معضلات اقتصادی بوده است که با آن دست به گریبان بوده اند. ولی بروز و ظهور کرونا در چین و مراودات این دو کشور «راه ابریشم» با چین خسارتهای جبران نکردنی و بسیار سنگینی را بر این دو کشور تحمیل نموده است.