پژوهش‌های گذشته ارتباط میان تنهایی و افزایش ریسک توسعه بیماری‌های قلبی-عروقی را نشان داده بودند. اما حالا پژوهشگران دانشگاه هاروارد اثر تنهایی را روی سکته مغزی بررسی کرده‌اند.
آن‌ها دریافته‌اند که بزرگسالان ۵۰ سال به بالا که از تنهایی مزمن رنج می‌برند، ۵۶ درصد بیشتر از کسانی که به‌طور پیوسته تنها نبودند در معرض ریسک سکته مغزی قرار داشتند. آن‌هایی که زمانی تنها بودند، اما تنهایی آن‌ها طولانی‌مدت نبوده، ریسک سکته بالاتری نداشتند.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که چرا باید تنهایی را یکی از موضوعات نگران‌کننده برای سلامت عمومی درنظر گرفت. پژوهشگران نتایج مطالعه خود را در ژورنال Clinical Medicine منتشر کرده‌اند.
پژوهشگران می‌گویند که ارزیابی منظم تنهایی می‌تواند مشخص کند که چه افرادی به‌طور مزمن تنها هستند و در نتیجه ریسک سکته در آن‌ها بالاتر است. نکته مهم این است که افراد می‌توانند هنگامی که از سوی دیگران احاطه شده‌اند احساس تنهایی کنند، و باید میان تنهایی و گوشه‌گیری اجتماعی تمایز قائل شد.