آیا این دو شعار را آقای داریوش اقبالی خود آفریده است؟ و یا چه کسانی پیش از این از آن استفاده کرده اند و آیا آنان که خود این شعارها را سر داده اند، هرگز به آنها دلبستگی داشته و یا از آنها پیروی کرده اند؟ 

 

نخستین بار ابراهیم یزدی از این شعار استفاده کرده است، ولی جالب تر اینکه، ابراهیم رئیسی، یکی از مسئولین اصلی کشتار 67 و رئیس جمهور حکومت اسلامی در سخنرانی خود برای مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 2021 ، همین مطلب را چنین بیان کرد " ... حضور نظامی آمریکا در سوریه و عراق مهمترین مانع برای تحقق دموکراسی و اراده مردم است. آزادی در کوله‌پشتی‌های سربازان بیگانه جای نمی‌گیرد ... " ( برای مشاهده سخنرانی ابراهیم رئیسی در سازمان ملل اینجا کلیک کنید)

 

حکومت اسلامی ایران که از روز نخست برقراری اش می خواسته قدس " اورشلیم" را آزاد کند، مگر غیر از این است که می خواسته با نیروی قهریه این کار را انجام دهد؟ بنابراین، این شعار فقط برای دیگران است و نه برای خودی ها.

 

 و اما شعار «نه شیخ و نه شاه» 

درواقع، این شعار مجاهدین خلق بوده و هست  ولی از چه زمانی؟ 

 

از زمانی که از قدرت توسط خمینی کنار گذاشته شدند. چرا که تا پیش از آن آقای مسعود رجوی، خمینی را «پدر » خطاب می کرد. حال فرض کنیم که رجوی آن زمان در برآورد خود در مورد خمینی اشتباه کرده بود، ولی مشکل رجوی و مجاهدین پس از آن نیز ادامه داشته است. اما چگونه؟ 

 

پرچم و یا آرم سازمانی مجاهدین را نیک بنگرید. سازمانی که می گوید نه شیخ ، مگر منظورش این نیست که حکومت روحانیت و یا ایدئولوژی روحانیت را بر نمی تابد. پس چگونه است که بر روی آرم این سازمان، نخست آن که هیچ واژه فارسی نقش نبسته و نام سازمان مجاهدین خلق ایران در بیرون آرم قرار داده شده است و دوم آنکه این جمله عربی از قرآن آورده شده است که: «فضل الله المجاهدین علی القاعده اجراً عظیما».  این جمله بخشی است از آیه ۹۵ سوره النسا که ۱۷۶ آیه دارد، می باشد.

صرف نظر از این که بخواهیم در مورد این مطالب قرآنی و درست بودن و یا نبودن آنها بحث‌ کنیم، موردی که این جا مطرح می باشد، این است که مجاهدین خلق که ادعا می کنند به دنبال استقرار دموکراسی و یک حکومت سکولار در ایران هستند، لکن این آرم خود را که پیش از انقلاب توسط بنیانگذاران این سازمان آفریده شده را پس از جدایی از خمینی در تمامی 43 سال گذشته نیز حاضر نشده اند، تغییر دهند و از سوی دیگر با توجه به پوشش زنان مجاهدین که همگی بلا استثنا همیشه و دسته جمعی و یا انفرادی روسری به سر دارند که دستوری سازمانی است، پس چگونه ملت ایران می‌تواند بپذیرد که این سازمان که در تئوری (آرم سازمان) و چه در عمل(پوشش زنان) کوچکترین تغییری نداده می تواند‌ منادی آزادی باشد و رجعت به گذشته را که در شعار « نه شیخ و نه شاه» مذموم می داند، خود به این شکل در جهت تحکیم ایدئولوژی اسلامی که برای ایرانیان بدبختی به بار آورده ادامه می دهد.

 

نویسنده: بیژن خلیلی