جیمی کارتر، یکی از ۴ رئیس جمهور آمریکا در میان ۴۷ رئیس جمهور آمریکاست که در سال ۲۰۰۲ برنده جایزه صلح نوبل شده است. نگارنده از تئوری های توطئه در باره توافق کارتر و اسلامگراها برای روی کار آوردن خمینی و خالی کردن پشت متحدی مانند شاه فقید در می گذرد، ولی نگاهی به رفتار این شخصیت در پشتیبانی از گروه‌های تروریستی و همچنین تروریست های شناخته شده بین المللی حیرت آور است و جالب است که اردوگاه چپ ایرانی چه اشک تمساحی برای او می ریزد. عکس های کارتر با اسماعیل هنیه و خامنه ای با هنیه بیشتر به یک طنز تاریخی میماند که روشنفکران ضد پهلوی که داعیه ضدیت با جمهوری اسلامی را دارند، دیدار شاهزاده رضا پهلوی از اسرائیل را بر نمی تابند و ملاقات با نتن یاهو نخست وزیر دموکراتیک ترین کشور خاورمیانه را پیف پیف می کنند، ولی کتاب سراسر دروغ « صلح نه آپارتاید» کارتر را می ستایند و هنیه تروریست را با القاب شهید راه آزادی بدرقه می کنند.
با نگاهی به کتاب جیمی کارتر به ارائه نادرست حقایق تاریخی که در ذیل بدان اشاره می گردد، پی خواهیم برد:
جیمی کارتر مدعی است که اسرائیلی ها در سال ۱۹۶۷ در آستانه و اثنای جنگ ۶ روزه و پس از آن، به زور فلسطینی ها را از خانه های خود بیرون رانده است. در حالی که تا دسامبر ۱۹۶۷، ۲۴۵ هزار فلسطینی از کرانه غربی و غزه به اردن و۱۱ هزار نفر به مصر و ۱۱۶ هزار نفر فلسطینی و سوری در بلندی های گولان(جولان) به داخل سوریه به امید شکست اسرائیل توسط کشورهای متخاصم عربی که در بوق و کرنای تبلیغاتی شان ارائه می دادند، فرار کردند.
کارتر همچنین ادعا می کند که مسیحیان از اسرائیل خارج می شوند، چرا که اسرائیل دشمن مسیحیان است در حالی که جمعیت مسیحیان مقیم اسرائیل از ده ها هزار به یک صد و پنجاه هزار نفر افزایش پیدا کرده است. همچنین اسرائیل، تنها کشور در خاورمیانه است که آزادی کامل برای همه مذاهب را برقرار کرده است (با نظری به کارنامه جمهوری اسلامی در سرکوب مسیحیان و همچنین نوکیشان مسیحی تفاوت بین اسرائیل و کشورهای اسلامی را به خوبی و به راحتی می توان دریافت.)
کارتر در کتاب خود بارها تاکید می کند که اسرائیل صلح نمی‌خواهد، سرزمین فلسطین را می‌دزدد، و از معامله زمین با صلح امتناع می‌کند. او ادعا می کند که اسرائیل «مصادره سرزمین فلسطین را مقدم بر صلح» قرار می دهد، علیرغم اینکه اسرائیل از 94 درصد اراضی که در سال 1967 تصرف کرده بود، عقب نشینی کرده است.
او می‌گوید «شهرک‌سازی‌های اسرائیلی» موانعی برای صلح هستند، ولی این حقیقت را مطرح نمی کند که اعراب پیش از ایجاد «شهرک‌ها» در کرانه باختری و غزه تمایلی به برقراری صلح نداشتند، و تروریسم فلسطینی پس از خروج اسرائیل از غزه باز هم ادامه یافت.
کارتر هیچ درخواستی از فلسطینی ها برای انجام کاری برای پیشبرد صلح نمی کند. کارتر، ناکامی رهبران فلسطینی در ساخت مسکن برای آوارگان فلسطینی یا تکمیل پروژه های توسعه در زمین هایی را که توسط اسرائیل رها شده است را در کتاب نادیده می گیرد که امروز ما متوجه شده ایم، پول ها و اعانه های داده شده به جای آن که خرج موارد عمرانی برای فلسطینی ها شود آن را برای ساختن تونل و عملیات ایذایی علیه اسرائیل استفاده می کرده اند.
و دست آخر اینکه اورشلیم پست در سال ۲۰۱۸ در مورد غیرقانونی بودن پشتیبانی ها و یاری های مرکز کارتر و شخص جیمی کارتر به تروریستهای فلسطینی و نقض آشکار پروتکل های تحریم تروریست‌ها توسط دولت آمریکا یک گزارش تحقیقی منتشر کرده است. در این گزارش به روشنی دیده می شود که چگونه میلیونها دلار از پول مالیات دهندگان آمریکا صرف کمک و مشاوره به نهادهای تروریستی بویژه حماس شده است.
نتیجه آن که جیمی کارتر در زمان ریاست جمهوری با پیش کشیدن رعایت حقوق بشر، آن که اصلاً بویی از حقوق بشر نبرده بود، یعنی خمینی را به رسیدن به قدرت و دمار از روزگار ایرانیان در آوردن را یاری رساند و پس از ریاست جمهوری با آپارتاید خواندن کشور اسرائیل و پشتیبانی از گروه‌های تروریستی اسلامگرا که علناً و عامداً و صریحاً به دنبال کشتن یهودیان بوده اند در جنایت هفتم اکتبر دست داشت.
نویسنده: بیژن خلیلی