در آن سال ها در همسايگى ما خانواده اى زندگى مى كردند كه نان آورشان يك كارگر ساده و كم درآمد بود و پسرى همسن و همبازى من بنام ناصر داشتند كه از بد روزگار لكنت زبان داشت و گاهى مواقع يك كلمه را ده بار بطور ناقص تكرار و سرانجام آنرا با زور و كلٌى فشار به فك و سر و صورت ادا مى كرد. يكبار كه شب قبل از آن به اتفاق خانواده مهمان يك فرد ثروتمند شده و در رستورانى چلوكباب خورده بودند، روز بعد با آب و تاب و البته با لكنت زبان در بين بچه ها از شام رستوران تعريف مى كرد و چنين گفت (ما دى دى ديشب چول چول چول، چول چول چول ، چلو كباب خورديم) كه صد البته باعث خنده بچه هاى محل و براى مدتها بهانه اى براى دست انداختن يكديگر بود كه ديگران را به صرف"چول كباب " به منزل هم دعوت مى كردند . (چول در زبان محلى خراسانى به آلت تناسلى پسرهاى دو سه ساله مى گويند)
در هفته هاى گذشته و با بحرانى شدن اوضاع حكومت ملايان و شكست هاى پياپى در غزه و لبنان و افتضاح سوريه و يمن و عراق ديگر همگان باور كرده اند كه پايان جمهورى اسلامى فرا رسيده و ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند تا با سلام و صلوات طومار چهل و شش ساله حمهورى اسلامى را ببندند و براى هميشه به زباله دان تاريخ بسپارند. اما در اين ميان استعمار انگليس و منفعت طلبان از گروهها و سازمانهاى ورشكسته گرفته تا كشورهاى ذينفع و همسايگان ايران گوش تيز كرده و به كمين نشسته اند تا از اين نمد پاره كلاهى براى خود بدوزند . از جمله اين ها سازمان مجاهدين است كه بدون هيچ پشتوانه در بين مردم ايران با خرج ميليونها دلار در سرتاسر اروپا و آمريكا سعى در خريد سياستمداران كرايه اى و لابى گرى در راهروهاى كنگره و سناى كشورهاى مختلف و ديدار با نمايندگان آقاى ترامپ دارند تا از اين طريق جايگاهى براى خود در آينده ايران بجويند. اما بيشتر از آن فعاليت هاى همه جانبه اى است كه اعضاء و طرفداران اين سازمان در فضاى مجازى شروع كرده اند و آن شعار كهنه و بى معناى (نه شاه، نه شيخ) را بخاطر ترس از محبوبيت شاهزاده گرامى و شخصيت مورد قبول اكثريت ملت ايران در همه جا تكرار مى كنند و عجبا كه سازمانهاى دو سه نفره چپى و جمهوريخواهان ورشكسته نيز از هول حليم در ديگ افتاده اند و در برنامه هاى تلويزيونى بدون بيننده خود و يا در صفحات مجازى بدون فالور با افتخار از آن ياد مى كنند. پرسش اصلى از تكرار كنندگان اين شعار مخصوصا اعضاى سازمان مجاهدين اين است كه بسيار خوب شما نه شاه مى خواهيد و نه رهبر مذهبى ، خوب بفرمائيد كه چه مى خواهيد ؟ پيشنهاد شما براى نوع حكومت آينده ايران چيست؟ آيا حاضريد كه در ايجاد يك حكومت سكولار و دمكراتيك با رأى آزاد تمامى اقشار مردم با هر باور و از هر قوم و قبيله اى همكارى و مشاركت داشته باشيد؟
در چهل و پنج سال گذشته نشان داده ايد كه يك سازمان ايدئولوژيك و مذهبى هستيد و مانند مسلمانان دو آتشه نماز جماعت برگزار مى كنيد، چارقد مى پوشيد،عاشورا مى گيريد، نوحه مى خوانيد و سينه مى زنيد و به هر مناسبتى چند آيه از قرآن را به خورد مردم مي دهيد. بنابراين فرقى با شيخ ها نداريد و در زمينه پادشاهى هم رهبرتان به سلطنت مطلقه اعتقاد دارد و چهل و شش سال است كه بر اريكه قدرت نشسته و بقول دوستى چند سالى است كه اريكه شاهى را از داخل گور هدايت و رهبرى مى كند و ضمناً همسر سوم خود را بعنوان رئيس جمهور "منتخب" ده نفر از اعضاى سازمان (شوراى نگهبان) به ملت ايران قالب كرده و ايشان نيز مانند ديكتاتورهاى تاريخ بيست و پنج سال است كه بر تخت رهبرى سازمان و رياست جمهورى !!!مادام العمر نشسته و حالا هم قرار است با كمك از ما بهتران و سياست هاى مخرب جهانى و نو استعمارگران بعنوان رئيس جمهور كشور ايران "نصب" شود . اين داستان تراژيك و كمدى و شعار بى معنى "نه شاه، نه شيخ" مرا بياد هم كاسه شدن آنان با خمينى و همكارى با صدام و حمله به خاك ايران و امروز چلوكباب خوردن با نماينده ترامپ و نخست وزير اسبق انگلستان مى اندازد چرا كه هر چه بيشتر اين شعار را تكرار مى كنيد ياد آور لكنت زبان ناصر و "چول"كباب مى شود .
نویسنده: بهداد جا ودان- آتلانتا